Góð ráð! Hvernig á að auka sjálfstraust barna þinna í skólanum

Góð ráð! Hvernig á að auka sjálfstraust barna þinna í skólanum

Góð ráð! Hvernig á að auka sjálfstraust barna þinna í skólanum

 

Byrjun skólaársins er frábær tími til að „endurmóta“ viðhorf barnanna okkar. Börnin þurfa oft að byrja í nýjum árgangi, nýjum skóla jafnvel þannig þau geta glímt við alls konar efasemdir um sig sjálf og þau þurfa því að vera örugg með sig. Til að þrífast, bæði tilfinningalega sem og í náminu sjálfu, þurfa börn bæði að trúa á hæfileika sína og einnig skilja hverjir hæfileikar þeirra eru.

Það er skiljanlegt að foreldrar óski þess heitast að verja börn gegn mistökum og að þau upplifi ekki höfnunartilfinningu eða að þau hafi brugðist. Þau þurfa samt rými til að „melta“ þessar tilfinningar – því þannig læra þau. Að læra af slíkum mistökum eða einhverju tilfinningalegu uppnámi af einhverju tagi mun hjálpa þeim að þroskast og fullorðnast. Með ferðalaginu í gegn um þeirra eigin styrk- og veikleika þróa börnin með sér heilbrigða sjálfsmynd

Með heiðarleika, gagnsæi og einlægni getum við hjálpað börnunum okkar í gegnum nýja skólaárið með frábærum árangri.

Hér eru nokkur ráð sem foreldrar af vefnum Parents.com gefa öðrum foreldrum! 

Litlir Post-it miðar

„Að skrifa til barnanna minna er ein leið sem ég nota til að tengjast þeim,” segir faðir einn. „Ég tengist þeim og eykur sambandið við þau í gegnum miða sem ég set í nestið þeirra. Það gefur þeim sjálfstraust og kraft til að átta sig á að þau eru mikils virði og það er einnig áminning um ástina sem bíður þeirra þegar þau koma heim.“

Jákvæðar staðhæfingar

Staðfestingar (e. affirmation) eru kort með jákvæðum staðhæfingum sem börn geta lesið og sagt upphátt. Þetta má nota sem daglega núvitundaræfingu eða verkfæri til að bregðast við erfiðum tilfinningum eða reynslu. Það getur reynst vel fyrir börn að fara með slíkar staðhæfingar eins oft og hægt er. samkvæmt Psychology Today segir að því oftar sem við endurtökum jákvæðar hugsanir/staðhæfingar, því auðveldara er að minnast þeirra yfir daginn.

Húðkrem eða ilmur

Lykt eða eitthvað sem minnir á öryggi. Sjálfsöryggi þýðir að einstaklingi finnst hann vera öruggur og lykt getur hjálpað okkur að muna að við erum örugg. Hvaða ilmur eða lykt sem barnið þitt líkar við er hægt að taka með í litla flösku eða pakkningu sem þau geta lyktað af milli tíma.

Fjölskyldumynd

Sjálfstrausts„búst“ getur falið í sér að barnið er minnt á hversu elskað það er. Að vera minnt á fjölskylduna, menninguna eða arfleifðina eykur sjálfstraust og það er góð hugmynd að setja fjölskyldumynd einhvers staðar þar sem barnið getur horft á hana og fundið fyrir hlýju og öryggi.

 

Dagbók eða skipulagsmiðar

Að skrifa niður það sem þarf að gera og minna barnið á getur hjálpað því að halda sig við verkin og undirbúa sig. Þetta getur líka verið notað til að létta á barninu, sérstaklega ef það á erfitt með að skipuleggja sig eða sjá hluti fyrir fram. Að hafa eitthvert kerfi við lýði getur minnkað óvissu. Vertu viss um að dagbókin eða skipulagsmiðar séu rökréttir og innihaldi skýr skilaboð. Tilgangurinn er ekki að búa til kvíða eða ýta undir formfestu.

Miðar með umræðuefni

Ef barnið á erfitt með að halda uppi samræðum er sniðugt að búa til miða með setningum sem hægt er að spyrja að eða búa til umræðuefni.

Að lesa með barninu

Hvaða bók höfðar hvað mest til barnsins þíns? Hvernig líður því eftir lestur? Sniðugt er að finna uppáhalds bók barnsins og halda henni við með því að lesa hana reglulega. Þannig búið þið til tíma fyrir ykkur og veitir lesturinn barninu öryggi.

Föt sem börnunum líður vel í

Þetta er sérstaklega mikilvægt fyrir þau börn sem eru „skynsegin“ en það er íslenska yfir þau börn sem hafa greiningar á taugamargbreytileika. 

Börn sem greind eru með einhverfu eða ADHD til dæmis skipta oft um föt. Þar sem föt hafa mismunandi áferð, stíla og liti er því um að ræða leið fyrir þau börn til að tjá sig. Sumir vilja ráða sjálfir í hverju þeir eru til að sýna hvernig þeim líður. Einnig má nota hárskraut, sólgleraugu, skó og mismunandi hárstíla. Svo er sniðugt að gefa þeim skartgripi sem geta sagt hvernig skapi þau eru í þann daginn.

 

Makaleit kvenna: Að finna nálina í heystakkinum

Makaleit kvenna: Að finna nálina í heystakkinum

Makaleit kvenna: Að finna nálina í heystakkinum

Upp er komin hreyfing kvenna á Facebook sem hafa ákveðið að nýta sér stefnumótaöpp með skilvirkum hætti. Þær kalla aðferðina „The Burned Haystack Dating Method“ sem gæti útlagst á hinu ylhýra eitthvað á borð við aðferðina við að brenna heystakkinn til að finna ákjósanlegan maka. 

Jennie Young var fimmtug þegar hún ákvað að hún vildi láta reyna á stefnumótaöpp til að finna sér maka: „Ég var uppfull af hryllingi. Kvöld eftir kvöld fann ég hvað ég var að missa kjarkinn, flettandi í gegnum „match-in“ mín og samræðurnar með öllum klisjunum sem ég hafði heyrt um en vissi í raun ekki að væri raunveruleikinn. Mennirnir með fiskana, „seiðandi“ baðherbergissjálfurnar og svo allir mennirnir sem voru giftir og voru að „kanna markaðinn,““ segir hún í viðtali við Huffpost. 

Jennie var ekki í leit að skyndikynnum þannig henni virtist ómögulegt að finna mann við hæfi og taldi aldurinn ekki vera að vinna með sér: „Ég hélt þetta yrði allt í lagi því giftu vinkonur mínar sögðu mér að ég liti vel út þrátt fyrir aldur, en það sem ég fattaði ekki var að menn á mínum aldri vildu ekki vera í sambandi með konu á mínum aldri. Þeir vildu þrítugar konur.“ 

Jennie gafst samt ekki upp strax, það hlutu nú að vera álitlegir, almennilegir menn sem vildu bara eina konu og vildu það sama og hún í lífinu. „Mér hlaut að yfirsjást eitthvað augljóst með þessi stefnumótaöpp, þetta gat ekki verið allt svona. Ekkert af þeim ráðum sem ég fletti upp á netinu gerðu nokkurt gagn í að finna nálina mína í heystakkinum.“ 

Þannig Jennie gafst ekki upp og eitt kvöldið þegar hún var orðin rangeygð af „svæpi“ og „skrolli“ gúglaði hún í gamni: „Hvernig finnur maður nál í heystakki?“ 

Hún segir: „Ég var nú bara að grínast en þegar ég sá svarið rann mér kalt vatn milli skinns og hörunds. Svarið var – til að finna nál í heystakki þarftu að brenna heyið. Það sem eftir er, er bara nálin, því nálin er úr málmi og brennur því ekki.“ 

„Ég vissi að þetta hlyti að vera lykillinn,“ segir Jennie. „Að pikka út strá og strá til að finna eina nál er yfirgnæfandi stórt og tímafrekt verkefni. Mér skilst að yngri konur noti Tinder eins og hobbý eða leik, og þær eru ekki alltaf að leita að „hinum eina rétta.“ Mér fannst ég ekki hafa þannig tíma. Ég vildi brenna heystakkinn og finna nálina mína.“

Þannig Jennie bjó til örfáar, einfaldar reglur fyrir leitina sem, að hennar sögn, breyttu öllu: „Ég varð mjög hörð á því hvað ég vildi og hvern ég vildi tala við þannig 100% af mínum tíma fór í að tala einungis við menn sem höfðu sömu gildi og markmið og ég.“

Fimm dögum seinna fann Jennie „nálina“ sína: „Við lokuðum bæði öllum stefnumótaöppunum okkar eftir fyrsta stefnumót (kannski ekki ráðlegt, en hvað get ég sagt, þannig var það). Hann var allt sem ég vildi: fyndinn, góður, stabíll, fjölskyldumaður, góður í sínu fagi og algerlega til í að vera bara með einni konu. Við vorum í sambandi í tvö ár og af ástæðum sem eru of flóknar til að fara út í hér gekk sambandið ekki upp. Hann er samt einn af mínum bestu vinum og ég myndi ekki vilja skipta þessari reynslu út fyrir nokkuð annað.“ 

Jennie langaði samt enn í maka. Þegar hún fór aftur af stað í makaleitina ákvað hún að móta aðferðina betur og deila henni með öðrum: „Þetta var svona mín femíniska bylting og smá í anda Ghandi að „vera breytingin sem þú vilt sjá í heiminum.“ Einnig vildi ég opna augu fólks fyrir því að fólk á miðjum aldri kann ekkert að haga sér í þessum skelfilega heimi stefnumótaappanna. Konur af okkar kynslóð kunna að sjálfsögðu að nota netið og öpp en við erum með of skarpan heila til að falla fyrir nokkru kjaftæði.“

Þannig varð Facebookhópurinn „Burned Haystack Dating Method” til þar sem nú eru fleiri hundruð konur, flestar yfir fertugu að gefa hverri annarri ráð. 

10 reglur aðferðarinnar: 

Við tölum bara við menn sem komast vel að orði og tala ekki einhverja vitleysu

Þeir vísa í prófílinn okkar (að þeir hafi í raun og veru lesið hann)

Menn sem átt í raunverulegum samræðum fram yfir „hey sæta, hvað segist“ 

Menn sem eru að borga fyrir aðganginn að appinu*

Við neitum að vera pennavinir

Neitum að rífast við menn eða eyða tíma og orku í skammir eða álíka (þó þeir eigi það kannski skilið, marga konur verða fyrir áreiti og jafnvel ofbeldi á þessum öppum)

Í staðinn BLOKKUM við þá bara

Ef samræður eru ekki á leiðinni neitt, þrátt fyrir að þær séu ágætar og ekki er möguleiki á hittingi innan viku eða tveggja vikna blokkum við þá

„Block to burn“ er orðin einskonar mantra í hópnum þar sem blokkun á stefnumótaöppum er eini möguleikinn til að hætta samskiptum og þú þarft ekki að sjá aftur þá sem þú hefur afgreitt. Þannig þarf appið einnig að sýna nýja menn í staðinn. 

Jennie segir: „Að nota þessa aðferð er virkilega að borga sig. Við erum allt í einu að hitta menn sem sýna okkur virðingu og hafa alvöru samband í huga og við erum í alvöru að fara á mjög góð stefnumót. Auðvitað þarf gagnkvæm hrifning að myndast milli þessara tveggja einstaklinga, það er sennilega engin aðferð til að tryggja slíkt. En reglurnar tryggja að þó að við höfum ekki endilega hitt sálufélagann erum við að hitta frábæra menn og njótum þess.“

Ef eitthvað virkar ekki eru allskonar konur í hópnum, vel menntaðar og geta oft gefið góð ráð. Hópurinn er meira sjálfshjálparhópur með öðrum og oft er mikið fjör að fylgjast með umræðum. Konur eru konum bestar að þeirra mati og þar má finna samansafn kvenna af ýmsum þjóðernum sem eru hoknar af lífsreynslu og tala af reynslu. Þær byggja upp vinskap, skiptast á skoðunum og hlæja mikið.

„Markmiðið er í raun að gefa ráð sem allir geta nýtt sér. Við erum miðaldra konur á stefnumótamarkaðnum en reglurnar eru eitthvað sem allir í makaleit ættu að gera nýtt sér, burtséð frá aldri, kyni eða kynhneigð. Að fylgja þessum reglum lætur okkur hægja á okkur, nýta okkur núvitund, vera heiðarlegar og almennilegar – bæði við fólk sem við hittum og líka okkur sjálfar. Það er líka valdeflandi, við verðum sterkari og verjum okkur sjálfar á þá vegu sem er skapandi og heilandi. Að gera þetta í hóp ýtir enn frekar undir þessi jákvæðu áhrif, að sjálfsögðu,“ segir Jennie að lokum.

Jennie Young er rithöfundur og prófessor við háskólann í Wyomingríki í Bandaríkjunum.

Klikkaðu á samfélagsmiðlamerkin hér fyrir neðan til þess að sjá Instagram og Facebook síður Jennie.

14 góð ráð fyrir örþreyttar mæður

14 góð ráð fyrir örþreyttar mæður

14 góð ráð fyrir örþreyttar mæður

Móðurhlutverkið er virkilega erfitt. Viðurkennum það bara. Við þurfum að hagræða öllu, framkvæma endalaust marga hluti og það er oft stutt í örmögnun og jafnvel kulnun. Tölum ekki um hvað er erfitt að vera jákvæðar þrátt fyrir að eiga bestu börn eða maka í heimi. Við þurfum stöðugt að taka ákvarðanir og bera ábyrgð og þessi atriði hlaðast upp þar til okkur finnst við vera að drukkna. Vð verðum úrvinda og hættum að sjá ljósið við enda ganganna. Að vera mamma er svolítið eins og að vera í áskrift að örmögnun, samviskubiti (eða mammviskubiti) eins og við sumar köllum það. 

Það eru samt ýmsar leiðir til að gera dagana auðveldari. Það er kannski ekki hægt að hagræða öllu en þessar leiðir geta haft lítil áhrif á hverjum degi sem gera heildarmyndina bærilegri. 

Hér eru 14 ráð sem ofurþreyttar mæður geta nýtt sér!

Er eðlilegt að vera örþreytt mamma?

Svarið er einfalt: „JÁ!“ Í nútímasamfélagi er það í raun afskaplega algengt. Ef þér finnst móðurhlutverkið erfitt, ertu svo sannarlega ekki ein um það. Nútímasamfélagið hefur fjarlægt okkur rótum okkar. Þegar mannfólkið bjó í litlum þorpum var allt nærsamfélagið búið til úr vinum, kunningjum og ættingjum. Mæður höfðu stuðningsnet í kringum sig, ömmur og afar voru til taks og börnin léku sér og foreldrar tóku að sér að gæta þeirra í sameiningu. Og … það þurfti ekki að vinna til að standa undir reikningum frá daggæslu barna. 

Þannig málshátturinn um að það taki þorp til að ala upp barn (e. it takes a village to raise a child) er sannur … en hvað ef við höfum ekki þetta „þorp“ í kringum okkur?

Í nútímasamfélagi þykir mæðrum þær oft bera alla ábyrgð og gera allt, og helst gera það sjálfar. Mæður sem upplifa þreytu og örmögnun eru bara venjulegar mæður. Þó við upplifum þrýsting að vera sjálfstæðar og gera allt sjálfar, er það í alvöru nauðsynlegt? Og þegar við upplifum að við séum að „drukkna“ er erfitt að flýja. En það er samt hægt að gera hlutina bærilegri og forðast algera kulnun. 

1. Viðurkenndu hvernig þér líður

Fyrsta skrefið er að tala um þessa örmögnun og tilfinningarnar sem fylgja henni. Þrátt fyrir að það sé ekkert ánægjulegt við þessar tilfinningar er fyrsta skrefið að viðurkenna þær, bera kennsl á þær, til að hægt sé að halda áfram þaðan. Það þýðir aldrei að þú sért klúðrari, hvorki sem mamma né maki (sé hann til staðar). Það þýðir bara að eitthvað sé í ójafnvægi og þú þarft að tala um þessar tilfinnigar og breyta einhverju í lífi þínu. 

Spyrðu sjálfa þig: „Hvernig líður mér?“ Ertu: reið, upplifirðu vonbrigði, útkeyrð, sakbitin? Allar þessar tilfinningar eiga rétt á sér og við verðum að taka mark á þeim. Þær eru til staðar vegna einhverrar ástæðu. Treystu og skilgreindu tilfinninguna til að læra hvað þú eigir að gera næst. Annars er bara um eina stóra tilfinningaóreiðu að ræða sem ekki er hægt að leysa út. 

2. Segðu „nei“!

Sértu uppgefin ættir þú að segja nei við öllu sem þú ert ekki viss um. Það skiptir engu þó fjölskyldu eða vinum finnist þú vera eigingjörn eða þér sé sama um þau. Þú verður að hugsa um sjálfa þig fyrst og fremst til að geta hugsað um börnin, makann og aðrar skyldur sem þú kannt að gegna. Mundu bara að það er best fyrir alla að þú sért úthvíld, glöð og sért við stjórnvölinn í lífi þínu. 

Fyrsta skrefið er að meta núverandi skuldbindingar þínar og ábyrgð áður en þú ákveður nokkuð annað fyrir sjálfa þig eða aðra til að sjá í raunsæu ljósi hvað þú getur tekið mikið að þér. Um leið og þú hefur ákvarðað hversu mikið þú getur höndlað, svo að segja, er mikilvægt að þú deilir þessum upplýsingum til þeirra sem þurfa að heyra þær til að þeir geti vitað við hverju er að búast. Þú hreinlega verður að fá þinn frítíma.

3. Taktu frá tíma í þakklæti 

Okkur yfirsést oft þakklæti þegar við erum stressaðar. Einföld lausn á þessu er að taka nokkrar mínútur fyrir okkur sjálfar til að setja hlutina í samhengi og róa taugarnar. Ef lífið er sérlega erfitt er gott að taka nokkrar mínútur til að skrifa niður þá hluti sem þú ert þakklát fyrir eða það góða sem hefur hent þig að undanförnu. Þetta snýst ekki um „eitraða jákvæðni“ (e. toxic positivity) eða að útrýma neikvæðum tilfinningum heldur er til að finna nýtt sjónarhorn á lífið til að dvelja ekki í neikvæðninni. 

4. Biddu um hjálp

Þegar þú ert aðframkomin ættirðu ekki að skammast þín fyrir að biðja þína nánustu um hjálp; foreldra eða tengdaforeldra, vini, maka þinn eða aðrar mæður. Skiptist á börnum til að létta lífið. Ekki er heldur bara nauðsynlegt að biðja um hjálp hvað börnin varðar, heldur einnig þrif, smáhluti á borð við að taka upp af gólfinu eða setja í þvottavél. Ef þú þarft er kannski sniðugt að biðja fólkið þitt um aðstoð við matseld. 

5. Farðu út á hverjum degi

Að hreyfa sig á hverjum degi getur minnkað streitu. Það er líka mikilvægt að anda að sér fersku lofti og njóta náttúrunnar, breyta um umhverfi, hreyfa sig og njóta sín. Við erum sumar hverjar duglegar að fara með börnin út í kerru þegar veður leyfir ef börnin eru það lítil. Það er nefnilega svo auðvelt að sitja allan daginn á sófanum, gefa barninu og horfa á þætti … freistandi en ekki hjálplegt! 

Það eru að sjálfsögðu óteljandi góðar ástæður fyrir hreyfingu eins og við flestar erum meðvitaðar um en það mikilvægasta er að þú njótir þess. Best er að finna æfingu sem þú nýtur. 

6. Sjálfsást

Við þurfum að hugsa vel um sjálfa okkur til að líða tilfinningalega vel. Þegar við hugsum um okkur sjálfar erum við líklegri til að hafa styrk og orku til að gera hluti fyrir aðra án þess að finna fyrir drunga eða særindum. Það er svo auðvelt að réttlæta að gera ekkert fyrir sig sjálfa þegar við höfum milljón verkefni heima fyrir og í vinnu. En þegar þú tekur tíma til að gera hluti sem endurnýja þig og gera þig glaða á ný. Þá ertu ekki bara að gefa sjálfri þér þann stuðning og ást sem allar mannverur eiga skilið, en þú ert einnig að setja gott fordæmi fyrir börnin þín 

7. Borða hollari mat

Þetta segir sig sjálft, en aldrei er góð vísa of oft kveðin! Það er að sjálfsögðu lykilatriði að vera við góða heilsu. Að viðhalda heilbrigðu mataræði hefur margt gott í för með sér, s.s. lægri blóðsykursgildi, líkamsþyngd helst í jafnvægi og lækkar kólesteról í blóði. Einnig hefur það jákvæð andleg áhrif, þannig líður þér betur og sjálfsöryggið eykst. 

Ruslfæði eða mikið unninn matur hefur neikvæð áhrif á okkur og eykur líkur á ofþyngd sem svo leiðir til heilsufarsvandamála. Léleg næring getur orsakað heilaþoku, meltingarvanda, geðrænan vanda og jafnvel getur haft áhrif á framkvæmdagleði og velgengni. 

8. Að passa upp á svefninn

Færri hafa meiri þörf fyrir góðan svefn en mæður. Þegar líkamar okkar fá ekki nægan svefn fer það fljótt að segja til sín. Þyngdaraukning, léleg einbeiting og jafnvel getur það aukið streitu og pirring. Hormónar sem hafa áhrif á matarlyst, skap, kvíða og samúð fara í algert rugl þegar svefn skortir. 

Það er hægara sagt en gert að fá nægan svefn þegar krakkarnir eru veikir, fá martraðir eða vakna kannski klukkutíma fyrr en vanalega. Prófaðu að fara sjálf í rúmið stuttu eftir að börnin sofna. Allar viljum við halda okkur vakandi og gera þá loksins eitthvað barnlausar en líkaminn mun þakka þér að morgni! Þegar þú vaknar og ert ekki þreytt hefurðu meiri tíma og orku til að hugsa um þig og þína nánustu. 

9. Settu símann niður

Það er í raun góð regla að takmarka skjátíma hjá okkur sjálfum og eyða minni tíma á samfélagsmiðlum. Við sökkvum í algóriþmann því hann er hannaður til að vekja athygli okkar. Við eigum líka til að skoða aðrar mömmur og bera okkur saman við þær, líf sem kannski er ekki einu sinni raunverulegt. 

10. Settu maka mörk

Það er ekki allt á þína ábyrgð. Þrátt fyrir meira jafnrétti og á Íslandi erum við heppnar hvað flestir eru um umræðuna um þriðju vaktina er hávær. Skiptið á milli húsverkum, skipuleggið fjölskyldutíma og þú átt alltaf rétt á klukkutíma eða meira út af fyrir þig. Eigir þú maka er líka nauðsynlegt að þið eigið tvö/tvær saman og ákveðið fyrir fram hvenær sá tími á að vera. 

11. Verðu tíma með vinkonum 

Það er alger blessun að verja tíma með konum í lífi okkar til að fá stuðning eða geta speglað okkur í. Hvort sem þær eru mömmur eður ei. Þær geta alltaf gefið okkur góð ráð sem hafa gagnast þeim. Það er nauðsynlegt að rækta vinasambönd, vera í mömmuhópum eða vera í góðum samskiptum við aðrar konur. Vinasambönd hjálpa okkur við tilfinningastjórnun, streitu og félagsleg samskipti eru okkur sérstaklega nauðsynleg þegar við erum heima með börn. 

12. Slepptu takinu

Þetta hljómar auðvelt, ekki satt? Samt er það erfiðara en að segja það! Oft höngum við á smáatriðum sem skipta kannski ekki öllu í stóra samhenginu þannig best er að velja hverju máli skiptir að berjast fyrir og hvað annað má sleppa takinu á. Notaðu hugleiðslu, staðfestingu eða sjáðu fyrir þér hvernig hlutirnir eiga að vera til að komast nær markmiðinu. 

13. Ekki „múltítaska!“

Einbeittu þér að einum hluti í einu. Eins mikið og þig langar að gera margt í einu gefur það betri raun og vellíðan að dvelja við eitt atriði í einu. Við teljum að við séum að ná svo miklu betri árangri með því að gera margt í einu og við séum að spara tíma. En það er bara blekking því heilinn þarf því að deila einbeitingu á milli verka. Þannig verðum við minna einbeittar, munum minna og náum ekki jafn miklu, sérstaklega fyrir úrvinda mömmur. 

14. Sérfræðihjálp

Það er aldrei nein skömm í því að leita sér hjálpar. Þær mæður sem upplifa fæðingarþunglyndi ættu að ræða við heilbrigðisstarfsmann hvað það varðar. Þú þarft ekki að þjást ein og mikilvægt er að leita aðstoðar áður en hlutirnir verða enn verri. 

Ef þú tengir við að vera úrvinda móðir ertu á réttum stað! Fylgdu mamman.is á Facebook og Instagram þar sem við deilum frábærum ráðum fyrir mæður.

Þýtt og endursagt af Wildsimplejoy.com 

 

 

 

Skordýrafælni barna: Hvað er til ráða?

Skordýrafælni barna: Hvað er til ráða?

Skordýrafælni barna: Hvað er til ráða?

Allir hræðast eitthvað. Það er algerlega eðlilegt fyrir börn – frá smábörnum til táninga – að vera hrædd við eitthvað. Hræðsla myndast á ákveðnum tímapunktum í þroskanum, þannig auðvelt er að spá fyrir um hvað börn geta hræðst á ákveðnum aldri.

Það kemur ekki á óvart að mörgum börnum (og fullorðnum reyndar líka) líkar ekki við skordýr. Þegar okkur bregður við, hugsum við ekki um hvaða hlutverki köngulær eða skordýr gegna í umhverfinu. Þess í stað eru þessi litlu kvikindi oftast óvelkomin og geta framkallað allskonar viðbrögð, frá öskrum til gráturs.

Hvað gerist samt þegar þessi litlu dýr valda meira en bara litlum viðbrögðum?

Þegar einhver hefur ótta við eitthvað sérstakt og það hefur áhrif á daglegt líf, getur það verið fælni. Þessi ótti er semsagt eitthvað meira en ætlast mætti til í aðstæðunum. Barn sem hefur skordýrafælni, ótta við pöddur eða köngulær kann að forðast algerlega aðstæður sem það gæti séð eða hitt slíkt dýr, eða orðið skelfingu lostið í návist þeirra. Það vill oft verða svo að þegar fólk er haldið slíkri fælni, skannar það oft umhverfi sitt til að athuga hvort það finnur sökudólginn, og oft finnur það einmitt hann.

Ef þú ert að hugsa: „Hverjum líkar við skordýr- og er þetta í raun vandamál?“ er það í raun rétt spurning. Fullt af krökkum líkar ekki við geitunga eða flugur, til dæmis, en geta samt leikið sér úti eða farið í tjaldferðalag, þau hreinlega færa sig ef þau sjá þetta tiltekna skordýr. Það kann að vera að þau komist í uppnám, en um leið og dýrið er farið, heldur barnið áfram að leika sér eða heldur áfram því sem það var að gera. Það hugsar ekki um það mikið á eftir heldur.

Börn sem haldin eru fælni stjórnast hinsvegar af þessum ótta og heimur þeirra minnkar. Til dæmis gæti barn sem haldið er fælni við pöddur ekki getað farið í tjaldferðalag, eða veigrar sér við að fara út að leika. Slík fælni getur sett allt á annan endann í fjölskyldunni, til dæmis ef ræða þarf það í þaula að fjölskyldan ætli í sumarbústað eða tjaldvagninn og eitt barnið er algerlega sannfært um að þar muni pöddur vera og neitar algerlega að fara. Eða brotnar alveg niður þegar mætt er á staðinn.

The National Institute of Mental Health áætlar að 5-12% Bandaríkjamanna séu haldnir einhverskonar fælni, og 7-9% barna hafi ákveðna fælni, s.s. við dýr, blóð, veður eða eitthvað sem tengist vatni, en þetta þróast allt á unga aldri. Lofthræðsla og annað þróast oft síðar meir á lífsleiðinni.

Líkt og með kvíða styrkir forðun óttann. Því meira sem barn forðast pöddur eða kringumstæður þar sem það gæti séð þær, því minna kvíðið verður það – og það er algerlega rökrétt. Hinsvegar, þegar slíkt gerist missir barnið af tækifæri til að læra í raun hvernig það getur höndlað kringumstæðurnar. Þegar um geitung er að ræða, flýr barnið eða foreldrið verndar það og barnið þarf ekki að höndla ástandið. Ef svo ólíklega vildi til að geitungurinn myndi stinga barnið, yrði í lagi með það (ef það er ekki með ofnæmi).

Ef foreldri myndi athuga baðherbergið á hverjum degi til að athuga hvort þar leyndust pöddur myndi barnið finnast það öruggt, en það myndi senda þau skilaboð að í hvert einasta skipti þyrfti foreldrið að vera með barninu og það ýtir undir kvíðann.

Hvað ætti foreldri að gera?

  • Viðurkenndu óttann
  • Sýndu hvernig á að höndla kringumstæðurnar án kvíða
  • Hjálpaðu barninu að horfast í augu við óttann
  • Breyttu til smátt og smátt

Að viðurkenna óttann

Þetta er mjög mikilvægt þegar kemur að fælni því barnið er oftast mun óttaslegnara en foreldrið. Það er auðvelt að segja: „Hún er svo lítil!“ eða „Hafðu ekki áhyggjur af þessu,“ en betra er að láta barnið vita að þú sjáir hversu hrætt það er og skiljir að þetta sé erfitt fyrir það. Segðu: „Ég veit að fljúgandi skordýr hræða þig mikið,“ hjálpar barninu.

Að höndla kringumstæðurnar

Börnin þín fylgjast með þér, þó þú áttir þig kannski ekki á því. Börn sjá foreldrana sem fyrirmyndir og það er mikilvægt að þú leiðir með dæmum. Leitaðu að tækifærum til að sýna hvernig þú bregst við. M.ö.o. ef eitthvað hendir þig sem veldur þér kvíða, láttu barnið vita: „Ég verð að viðurkenna að ég var hrædd/ur um að flensusprautan myndi meiða mig. Svo var þetta bara miklu minna mál en ég hélt.“ Vertu hreinskilin/n og áttaðu þig á að þegar þú deilir slíku með barninu gefur það góða mynd af því hvernig höndla eigi ótta á réttan hátt.

Hjálpaðu barninu að horfast í augu við óttann

Við getum óafvitandi styrkt forðun. Þ.e.a.s. við hjálpum oft börnunum okkar að forðast það sem hræðir þau, og það gerir óttann sterkari. Í stað þess að kjósa borð inni þar sem engin skordýr kunna að vera, veldu borð við gluggann eða úti og segðu: „Ég veit þetta er erfitt, en ég veit þú getur þetta.“

Gerðu breytingar smátt og smátt

Ef barnið þitt hefur átt við mikinn ótta í marga mánuði eða ár, er ekki líklegt að það höndli þriggja daga útilegu úti í náttúrunni. Einnig, ef þú hefur leitað að skordýrum fyrir barnið á hverjum degi geturðu ekki hætt því án áætlunar. Byrjaðu á smáum skrefum. Stundum bara að tala um skordýr eða skoða myndbönd er góð byrjun. Að fara í 10 mínútna göngu í garði er svo frábært næsta skref. Æfing, æfing, æfing.

Það tekur mikla æfingu að gera eitthvað sem maður hefur áður forðast – barnið þarf mikla nánd til að komast yfir óttann. Það þarf að búa til kringumstæður til að horfast í augu við óttann og þola hann. Barnið þarf ekki að elska skordýr, en það þarf að fá æfingu í hvernig það er að vera nálægt þeim án þessara sterku viðbragða sem það hafði áður. Ef þessi ráð duga ekki og ótti barnsins er farinn að hamla ýmsu, s.s. útiveru eða ferðalögum er ráð að leita til fagmanna. Það eru til meðferðir til að höndla óttann og það er mikilvægt að bregðast fljótt við til að lífsgæði barnsins (og fjölskyldunnar) fari ekki dvínandi.

Þegar fólk gefur þér uppeldisráð…óumbeðið

Þegar fólk gefur þér uppeldisráð…óumbeðið

Þegar fólk gefur þér uppeldisráð…óumbeðið

Flestir kannast við að eignast nýtt barn og allt í einu eru allir að segja þér hvernig þú átt að ala það upp og gera hlutina. Hér eru nokkur ráð hvernig höndla megi aðstæður.

Allir virðast vita hvernig á að ala upp barnið þitt, fólk sem hefur átt börn áður og meira að segja þeir sem engin börn eiga. Það virðist sem einhver viti alltaf betur hvernig ala eigi upp barnið þitt heldur en þú.

Og hvort sem manneskjan sem gefur ráðið meinar vel og vill hjálpa eða er bara að gagnrýna þig er erfitt að vita hvernig bregðast eigi við.

Að eiga við gagnrýni

Þegar einhver er bara að gagnrýna uppeldisaðferðir þínar getur það farið illa í mann. Og stundum, því miður, veit fullorðið fólk ekki sín mörk þegar kemur að annarra manna börnum.

Algengt er að fólk gagnrýni foreldra vegna eftirfarandi:

Fjölskyldunafna –„Skírðir þú barnið ekki eftir ömmunni? Ég hélt að það væri hefð í fjölskyldunni?“

Að sofa uppí – „Það er hættulegt að láta börnin sofa í þínu rúmi og þú ættir ekki að gera það.“

Taubleyjur valda útbrotum – „Hún er að fá útbrot því hún situr í tauinu og ekkert sýgur upp pissið.“

Brjóstagjöf – „Ertu að gefa honum aftur? Var hann ekki að drekka fyrir klukkutíma?“

 

Þegar við verðum foreldrar fáum við alveg okkar skerf af þessum ráðum, stundum upp að því marki að okkur langar að garga: „Hættu að segja mér hvernig ég á að ala barnið mitt upp!“

Það er samt ekki sniðug samskiptaleið og getur hreinlega eyðilagt sambönd okkar við annað fólk. Það þarf að taka ráðunum (óumbeðnu) án þess að láta það særa sig eða æsa sig. Hér eru nokkrar góðar leiðir:

 

Vertu róleg

Í fyrsta lagi, ef þú ert nýbúin að eiga barn, ertu líklega í tilfinningarússíbana vegna hormónabreytinganna sem líkaminn er að fara í gegnum. Af þessum ástæðum er mjög mikilvægt að þú sért róleg og yfirveguð, sérstaklega þegar barnið er nálægt. Barnið skynjar strax að þú sért í uppnámi og getur sjálft komist í uppnám og farið að gráta.

Hlustaðu og greindu hvað skiptir máli

Það er alltaf mikilvægt að hlusta á þessi ráð því þau geta í alvöru verið hjálpleg. Þegar einhver er að reyna að hjálpa, vertu viss um að vega og meta ráðið og hvort það gæti gagnast ykkur. Ef ráðið er bara einhver vitleysa, reyndu að láta það sem vind um eyrun þjóta.

Hver gefur ráðið?

Vertu viss að íhuga hver er að ráðleggja þér. Er það mamma þín sem er raunverulega annt um þig og vill hjálpa eða einhver ókunnugur sem þekkir þig jafnvel ekki eða barnið þitt? Því miður er sumt fólk sem ræður ekki við sig og finnst nauðsynlegt að gagnrýna foreldra og þeirra ákvarðanir því þær eru ekki nákvæmlega eins og það hefði gert hlutina. Staldraðu við og íhugaðu hvort ráðið komi frá góðum stað eða ekki.

Veldu barátturnar

Eitt af því stærsta sem allir foreldrar þurfa að læra með börn er að velja barátturnar vel. Sama á við um uppeldisráð.

Stundum dekra afi og amma börnin og kannski ertu ekki sammála því sem börnin komast upp með hjá þeim. Til dæmis: „Amma leyfir okkur alltaf að fá köku í búðinni“ og þá er fínt að svara „Ég er ekki amma þín og hlutirnir eru öðruvísi heima hjá okkur.“ Það eru sumir hlutir sem er ekki þess virði að rífast yfir, sérstaklega þegar það er ekki að skaða barnið þitt.

Lestu þér til

Ef þú veist ekki í raun hvað er besta ákvörðunin varðandi eitthvað er fínt að uppfræða sig. og þegar þú hefur fundið svarið og hefur eitthvað haldbært er ágætt að deila því með öðrum. Til dæmis að það sé í lagi að nota taubleyjur og stundum jafnvel betra en plastbleyjur vegna hitans og efnanna sem þrýstast upp að barninu.

Eða að börn á brjósti melta mjólkina á undaverðan hraða því hún er fullkomlega hönnuð fyrir líkama þeirra. Og af þeim ástæðum þurfa þau að borða oftar en barn sem drekkur þurrmjólk.

Og þú getur útskýrt að það sé fullkomlega skaðlaust að láta barnið sofa uppí ef þú gerir ráðstafanir áður.

Treystu innsæinu

Mömmur er „forritaðar“ á ákveðinn hátt þegar kemur að börnunum þeirra. Hvort sem það er að vita nákvæmlega hvað barnið þarfnast þegar það grætur, eða vita alveg hvað þarf að gera til að láta því líða betur, eru mömmurnar alveg í takt við börnin sín. Þannig ef þú ert ekki viss um ráðið sem þú færð, treystu mömmuinnsæinu.

Allar fjölskyldur eru misjafnar

Sumir afar og ömmur telja að nýjir foreldrar eigi að gera nákvæmlega eins og þau þegar þau ólu upp börn. Það er bara rugl. Þó eitthvað hafi virkað fyrir þessa fjölskyldu þýðir það ekki að það virki fyrir þína. Aðstæður eru öðruvísi, uppeldisaðferðir virka ekki eins á alla. Það er engin ein fullkomin leið. Allir eru bara alltaf að gera sitt besta.

Spyrðu barnalækninn þinn

Þegar ráð kemur sem tengist heilsu barnsins er alltaf hægt að spyrja lækninn. Þannig veistu nákvæmlega hvað er rétt.

Tímarnir breytast

Eitt sem hafa ber í huga er að tímarnir breytast síðan foreldrar okkar ólu okkur upp. Til dæmis þegar við vorum lítil var mælt með að barnið svæfi á maganum til að koma í veg fyrir að barnið svelgdist á. Í dag er bara mælt með að barnið sofi á bakinu til að það kafni ekki.

Með nýrri tækni og rannsóknum er alltaf verið að komast að því hvað sé börnum fyrir bestu og það er bara fínt að geta útskýrt það fyrir fólki.

Vertu hreinskilin/n

Ein af bestu leiðinum til að hjálpa þeim einstakling sem er að gefa þér óumbeðin ráð er að koma hreint fram. Reyndu að setjast niður með honum eða henni og útskýrðu hvernig þér líður þegar verið er að skipta sér af og segja þér hvernig ala eigi upp barnið, þannig fáir þú ekki tækifæri að læra það sjálf/ur.

Í mjög mörgum tilfellum áttar fólk sig ekki á að það hefur gengið of langt. Að vera hreinskilin/n heldur samskiptunum uppi á borðinu, setur mörk og styrkir sambandið.

Settu mörk

Þegar þú hefur sagt manneskjunni þetta reyndu að setja mörk svo hún viti hvaða línu hún getur ekki farið yfir. Þetta er frábært fyrir ömmur og afa til að bakka þegar þú ert að læra að ala upp barnið þitt.

Stattu með þér

Þegar þú hefur sett mörk, verið hreinskilin/n og allt ætti að vera á hreinu og einhver heldur áfram að reyna að segja þér hvað þú eigir að gera, stattu fast á þínu. Gerðu fólki ljóst að þú ert foreldrið, ekki þessi aðili. Og þar sem þú ert foreldrið tekur þú ákvarðanir fyrir barnið þitt.

Klappaðu þér á bakið

Það er erfitt að vera foreldri. Auðvitað hefur enginn haldið því fram að það sé auðvelt, en það er vissulega erfiðara að átta sig á hvernig ala eigi upp barn þegar maður er stöðugt gagnrýndur og fær misvísandi ráð úr öllum áttum.

Mundu bara að þú ert að gera eins vel og þú getur og klappaðu þér á bakið fyrir það.

 

Heimild: Veryanxiousmommy.com

 

Að þóknast öðrum getur verið mikill streituvaldur

Að þóknast öðrum getur verið mikill streituvaldur

Að þóknast öðrum getur verið mikill streituvaldur

Sá sem vill gera öllum til geðs telur sig sjálfan oft hjálpsaman og góðan, sá sem hættir öllu sínu til að hjálpa fólki sem þarf á því að halda.

Þegar við hugsum um móðurhlutverkið er allavega á hreinu að það er streituvaldandi. Það er vissulega svo, mæður eru oft útkeyrðar af stressi, að reyna að halda heimili, passa upp á að börnin séu örugg og hafi allt sem þau þurfi og svo framvegis.

Auðvitað er það afskaplega mikil ábyrgð og mamman kann að reyna að hugsa um sig sjálfa og koma í veg fyrir foreldrakulnun sem gerist hjá mörgum mömmum einhverntíma á „ferlinum.“ Eitt af því sem virkilega eykur streitu er að vera í því hlutverki að þóknast öðrum.

Þrátt fyrir að að lýsingin hér að ofan: Sá sem vill gera öllum til geðs telur sig sjálfan oft hjálpsaman og góðan, sá sem hættir öllu sínu til að hjálpa fólki sem þarf á því að halda, kunni að virðast jákvæð, getur hún einnig verið skaðleg og aukið streitu í lífi fólks frekar en annað. Á þetta við um þig? Ef svo, hvernig er hægt að stöðva þessa hegðun til að fá meiri ró í lífið?
Er mamma meðvirk öðrum?

Það er fín lína milli þess sem mamma er hjálpleg og vinsamleg og þess að vera að þóknast öðrum, lifa í meðvirkni. Það er mikilvægt að bera kennsl á hvort meðvirknin sé í raun að eyðileggja meira en æskilegt er.

Samkvæmt Healthline er nauðsynlegt að kafa dálítið inn á við til að leita svara, heiðarlegra svara, en þetta er mikilvægt. Ef mamman áttar sig á að hún þráir að öðrum líki við hana og hún óttast jafnvel höfnun, gæti hún verið í því hlutverki að þóknast öðrum. Hún gæti viljað passa inn í mömmuhópinn eða í félagsskap í skóla eða leikskóla og boðið sig fram í ýmis hlutverk og sjálfboðavinnu, þrátt fyrir að hún kannski hafi ekki tíma vegna anna og skyldna. Hún bara bætir þessum störfum í bunkann.

Ef mamma á erfitt með að segja „nei“ við einhvern eða við einhverju, er hún líklega meðvirk. Að segja nei er vissulega erfitt, en mjög nauðsynlegt til að setja öðrum mörk, því aðrir lesa ekki hugsanir og geta ekki vitað hvaða mörk þessi mamma hefur. Ef hún er spurð að einhverju og hún vill ekki gera það, segir hún samt já, því hún er hrædd um að henni verði hafnað.

Mamma sem þóknast öðrum er fljót að samþykkja allt sem hinir segja, jafnvel þó hún sé ekki sammála, til þess eins að „passa inn“ og vera viss um að henni verði ekki úthýst úr hópnum. Hún mun oft afsaka sig þó hún hafi ekki gert neitt rangt, því hún vill umfram allt halda friðinn.

Skaðlegar aðstæður

Nú, hafið þið lesið þetta að ofan, er auðvelt að sjá hversu skaðlegt þetta getur verið fyrir móður. Aðalmálið varðandi meðvirkni og þessa þrá að þóknast öðrum er að engin skýr mörk eru sett og þetta getur gersamlega yfirbugað mömmuna. Hún gæti tekið að sér meira en hún getur höndlað og hún gæti hreinlega endað í kulnun og ofur-streitu. Þetta þýðir að það þurfa að vera skýr skref í átt að stöðva þessa hegðun.

Hvernig á að hætta

Samkvæmt Psychology Todayer afar nauðsynlegt að líta inn á við til að stöðva meðvirku hegðunina. Þegar þú ert beðin um að gera eitthvað, taktu smá stund til að spyrja sjálfa þig: „Af hverju er ég að hjálpa?“ Ef þú ert að hjálpa því þig langar til þess og það gleður þig, frábært. Ef þú ert að hjálpa til að koma í veg fyrir samviskubit ef þú gerir það ekki, er það merki um að þetta sé ekki heilbrigt.

Við biðjum alltaf börnin okkar að æfa sig fyrir verkefni, ræðu eða álíka og við þurfum að gera slíkt hið sama. Æfðu þig að segja „nei“ í spegilinn, við vinkonu eða maka. Að leika hlutverk (þó það virðist kannski kjánalegt!) og aðstæður sem upp kunna að koma í framtíðinni getur hjálpað þér að segja ekki „já“ um leið og að setja þessi mörk.

Um leið og þú hefur náð því, æfðu þig að afsaka þig ekki. Það er sjaldan ástæða fyrir að afsaka sig fyrir að segja mörk vegna einhvers sem þú vilt ekki gera.

Að lokum þarftu stöðugt að minna þig á að segja „nei“ gerir þig ekki að slæmri manneskju, allir hafa mörk og rétt til að setja mörk.

Mömmuhópurinn, félagsstarfið eða vinkonurnar ættu að virða mörkin þín og ef ekki, er kannski tími til að endurskoða hverja þú umgengst. Með því að læra að segja „nei“ og hætta að þóknast öðrum, gefur þér meiri tíma fyrir sjálfa þig og þína sjálfsrækt, sem og fjölskyldu og vini.

 

Heimild: Moms.com

 

 

Pin It on Pinterest